We zijn op zoek gegaan naar een rode draad en hebben geduldig de paden gevolgd die we de afgelopen vijf jaar hebben bewandeld. Onze ambitie was om de balans op te maken van onze activiteiten, ze beter te begrijpen en ze te helpen worden tot wat ze nu zijn. Je weet nooit precies wat je gedaan hebt, tenzij je een stap terug doet. Wat hebben we tentoongesteld? Welke werken en waarom? De buitengewone diversiteit en schoonheid van de werken in de collectie verbazen ons, zowel vandaag als in het verleden. En het is ons duidelijk dat de kwestie van mentale handicap of zogenaamde cognitieve stoornis secundair wordt wanneer we ons met een woord proberen te identificeren, met een blik proberen te vatten, met een gebaar proberen te vertalen wat ons voor deze beelden steeds weer in beweging zet. Dit is trouwens vanaf het begin de kern van ons denken geweest: de collectie bevrijden van conventionele wijsheid en conventionele voorstellingen van de marges, van verschil, van anders-zijn.
Melancholie is vreugde noch droefheid; herinnering noch vergetelheid; schoonheid noch lelijkheid; maar de plaats van waaruit ieder van ons anders is en van waaruit we voortdurend worden.